میخواهم جزو ان دسته از ایرانیان باشم که...

من میخواهم جزو ان دسته باشم که در آینده به فرزندان و نوه هایشان از این دوران سختی که این روزها پشت سر میگذاریم،  این چنین سخن بگویم:


من از نسل سوخته بعد از سال ۵۷ بودم،

ولی،

- من جزو ان دسته ایرانیانی بودم که کمک کردیم و ایران را از دست آخوندها پس از ۳۴ سال نجات دادیم.

- جزو ان دسته بودم که شبها از نگرانی حمله و تجزیه ایران با گریه به خواب میرفتیم ولی صبح که میشد کمر راست میکردیم با انرژی بیش از روز پیش به مبارزه ادامه میدادیم.

- جزو ان دسته بودم که گوش به حرف  "نه-گویان" و "نمیشه-گویان" ندادیم و راهمان را ادامه دادیم.

- ان دسته که بی تفاوت نبودند.

- ان دسته که نه فقط حرف زدند بلکه عمل هم کردند. از شورای ملی حمایت کردند تا ما را به ان هدف مشترک، ان انتخابات آزاد و ان روز تعیین سرنوشت رساند.

- من جزو ان دسته ایرانیانی بودم که با خود گفتند، بس است ۳۴ سال خفت و خواری، باید متحد شد و سر از این ننگ بیرون آورد.

به آنها بگویم ،

- من جزو ایرانیانی بودم که رایشان را در جیبشان گذاشتند و تا آزادی ایران و روز رای گیری و تصمیم گیری، جلوی تفرقه  افکنان این هدف مشترک ایستادیم.

و خیلی چیزهای دیگری که دلم میخواهد به نوه هایم بگویم تا الگو باشم برایشان. تا آنها به بلایی که به سر نسل ما آمد مبتلا نشوند.

و قدر ایرانی را که در آینده قرار است برایشان بسازیم، خوب بدانند و از آن پاسداری کنند.

ولی!

برای اینکه بتوانم روزی زنده باشم و این ها را به فرزندانم و نوه هایم بگویم، باید ایرانی هم باقی مانده باشد.

چو ایران نباشد تن من مباد فقط یک شعار نیست! یک باور قلبیست.

و این را هم باور دارم، برای اینکه در آینده ایرانی بماند مبایست  بسیار باشند کسانی که امروز خود را جزو این دسته میدانند.

و هستند بسیار!

ما بشماریم
پاینده ایران
سوگل ایرم
۷ بهمن ۱۳۹۱
Sogol Ayrom
January 26th 2013