سوال کلیدی خانم امی روزنتال از آقای رضا پهلوی در جلسه پالتاک

از آنجا که این سوال از اهمیت خاصی‌ برخوردار بود, تصمیم گرفتم یک پست اختصاصی به این سوال واگذار کنم. این سوال در جلسه جمعه شب (۱۳ ژانویه ۲۰۱۲ ) از شاهزاده رضا پهلوی که به دعوت آقای حشمت رئیسی در تالار انجمن سخن حضور داشتند, عنوان شد. با هم به چند دقیقه قبل از این سوال می‌رویم

برگردان به فارسی توسط ارتونیس

خانم فروغ ادمین برنامه میک رو می‌گیرند:

مرسی‌ شاهزاده گرامی‌ و آقای ارس (همان رئیسی) عزیز خسته نباشید هر دوی شما. ارس جان خبر نگاران زیادی هستند که علاقه دارند سؤالات خودشان را بپرسند از شاهزاده عزیز. اگر اجازه بفرمایید دوستان خبرنگار اول سوال بفرمایند. میک خدمت شماست.

حشمت رئیسی:

بله اطلاع دارم یکی‌ از روزانمه نگاران معروف آمریکایی در اتاق هست. میک در اختیار شماست سپیده گرامی‌. جناب آقای رضا پهلوی این اهمیت جدی داره لطف کنید اگر ۱۵ دقیقه هم بیشتر شد، به خاطر مسائل مشترک به خاطر میهن، به این روزنامه نگار حتما پاسخ بدهید. بعد از سپیده به مزدوش میک رو میدم. یا اگر در همین رابطه هست به مزدوش بدم. مزدوش جان بفرمایید.

مزدوش:

با درود، صدا هست؟ ضمن عرض درود به آقای رضا پهلوی عزیز و تشکر از حضورشون و صحبت‌های خوبشون. یکی‌ از دوستان ما خانم امی روزنتال از نشریه ژورنال او اینترنشنال سکوریتی افرز* در واقع مهمان خانم سپیده هستند که دو پرسش میخواهند از شما داشته باشند. پرسششان را به زبان انگلیسی‌ می‌‌پرسند شما به هر شکلی‌ که مایل باشید جواب بدهید چه فارسی چه انگلیسی‌ چون هستند دوستانی که ترجمه کنند براشون.

من صرفاً می‌خواستم معرفی‌ بکنم میکروفن رو به خانوم سپیده میدم که خانم امی روزنتال صحبتشون رو بکنند.

اگر ممکن است میگن به انگلیسی‌ جواب دهید. خانم سپیده بفرمایید.

امی روزنتال:

سلام آقای پهلوی، می‌خواستم تشکر کنم از این فرصتی که به من دادید تا چند سوال از شما بکنم.

 سوال اول من؛ شما اعلام کردید که قصد دارید یک شورای ملی‌ تشکیل دهید و در آن پیرامون آینده ایران صحبت کنید. مایلم بدانم شما چه نقشی‌ را برای خودتان در این شورا می‌بینید در حال حاضر و در آینده، و همچنین انتظارات شما از مردم ایران در این رابطه چیست؟

پس از آن می‌خواهم بپرسم؛ همانطور که میدانید انتخابات ریاست جمهوری نزدیک است، شما چه می‌خواهید در رابطه با سیاست خارجی‌ بشنوید؟ نه تنها از اوباما بلکه همینطور از رقبای رپابلیکن ایشان درارتباط با ایران و در این ماه ‌های اخیر .

از وقت شما سپاسگزارم و امیدوارم فرصت این را هم در آینده داشته باشم با شما صحبت کنم. سپاس

رضا پهلوی:

اجازه بدهید خلاصه بگم چون وقت اینجا بسیار تنگ است و از من خواسته شده که بیشتر بمانم تا ساعت ۴:۲۵ دقیقه.

سریع اشاره می‌کنم. از آنجا که در مورد نقش من سوال شد، این بستگی داره که شورا در نهایت چه تصمیمی بگیرد. اگر از من درخواست شود که به عنوان سخنگو از جانب همه گروه صحبت کنم، که این در آن زمان مشخص خواهد شد. 

در حال حاضر تنها دغدغه من این است که کمکی‌ باشم به این شورا که به صورت جمعی و متحد تشکیل شود و در حال حاضر به فکر نقش خاصی‌ برای خودم نیستم به غیر از اینکه کمک کنم به تاسیس آن.

و از آن به بعد بستگی دارد به اینکه چه نوع کمکی‌ و پشتیبانی از من بخواهند.

من نمی‌خواهم قبل از این پروسه چیزی را بازگو کنم، این را در زمان خود خواهیم دید

در رابطه ما انتظارات من از جوامع خارجی‌ منجمله انتخابات ریاست جمهوری آمریکا و جایگاه آنها. حال چه رئیس جمهور فعلی‌ خواهد بود یا از رقبای رپابلیکن ایشان. نقطه نظر من همیشه این بوده که تمرکز آنها باید به روی خود مردم ایران باشد. چنانچه دنیا در حال حاضر دنبال راهکار‌هایی هست که چگونه با خطرات تهدید کننده توسط این رژیم، رفتار کند .

من همیشه طرفدار جلوگیری از هر گونه دخالت نظامی و یا هر گونه اقداماتی از این قبیل بودم. که به نظر من یک طرح باخت، باخت خواهد بود.

و همچنین خواهان این هستم که از کامپ های مختلف (کامپ‌های تبلیغاتی انتخابات منظور است) در رابطه با این رژیم بشنوم؛ که تحریم‌ها فقط در حد تحریمهای اقتصادی نباشند بلکه هدفمند تر و به طور تکمیلتر. تا یک مکانیزمی اینجا پیدا شود که فشار را از داخل کشور به روی این رژیم بیشتر کند. و این به این معنیست که حمایت شود از اپوزیسیون دمکراتیک، هر دو هم در داخل هم در خارج از کشور. این ممکن است فرضش دشوار باشد، ولی‌ به حدی کافیست و عوامل بسیاری را به ما میدهد که رژیم را وادار کند به اشتباهات خودش اعتراف کند. 

ولی‌ از همه مهمتر برای ما ایرانیان این است که ببینیم تمام این فشار‌ها آیا منجر میشوند به این که این رژیم رفتار خود را تغییر دهد یا اینکه ما داریم نهایتاً در مورد تنها و آخرین راه حل ممکن، به نظر من، صحبت میکینیم که همان تغییر رژیم در ایران می‌باشد.

اگر گزینه آخر باشد که ما چیزی برای صحبت کردن داریم، اگر قرار است اینها همه منجر شود که رژیم تغییر رفتار بدهد، این یک اتلاف وقت است. و من اینجا هیچ گونه پیشرفتی نمی‌بینم و این منجر میشود که ما به صورت خطرناکی به سناریو‌های از قبیل برخورد نظامی نزدیکتر شویم.

که باید به هر قیمتی جلوی آن را گرفت.

به همین دلیل آلترناتیو دیگری باید در نظر گرفته شود و این هست که باید از جانب این افراد شنیده شود و این گزینه به روی میز دیده شود.

این همان چیزی‌ست که من نبود آن را میبینم.

تصدیق می‌کنم بسیاری از این مطالب بستگی به ما ایرانیان دارد که سهم خودمان را از این طرف ایفا کنیم.

و امید داریم که یک گوش شنوا از آنطرف و همچنین از جامعه بین المللی داشته باشیم که به خواسته‌های ما پاسخگو باشد.

سپاس