۱۳۹۱ فروردین ۱۷, پنجشنبه

رضا پهلوی یعنی‌ تغییر نظام

چرا بعضی‌ سایت‌ها جناح‌های سیاسی به وضوح در هراسند ؟ چرا اخیرا حمله‌ها به طرف شخص رضا پهلوی شدیدتر شده است ؟ دلیل آن فقط یک چیز است : نظام در خطر است و خطر را در وجود رضا پهلوی می‌بیند .
بسیاری هستند که منافع خود را در حفظ این نظام دیده و با وجود اختلافات درونی‌ و باند بازی‌های  گوناگون ، وقتی‌ صحبت از به خطر افتادن نظام  در میان می اید ، ناگهان اتّحادی بین این افراد پدید می اید و حمله‌ها را به سوی یکی‌ از مهمترین عناصر این خطر متمرکز می‌کند .
این اتحاد، بدون این که بخواهم نامی‌ ببرم، هم در طیف‌های سیاسی به اصطلاح "اپپوزیسییون" دیده میشود هم طبیعتاً در داخل خود نظام حاکم .
این طیف‌های سیاسی به اصطلاح "اپپوزیسییون" که برای حضور سیاسی خود در آینده ایران شانسی‌ نمی‌بینند از همان روش خوش خدمتی که اوائل انقلاب به نظام جمهوری اسلامی به کار بردند، استفاده میکنند . شاید این بار این خوش خدمتی باعث شد جمهوری اسلامی تکه استخوانی هم به جلو این افراد پرتاب کند. شاید!
در نتیجه این گونه افراد از سنگ اندازی به هر فردی که پیش قدم  گرد همایی یک شورای ملی‌ باشد ، دریغ نخواهند کرد.

!آنها را بشناسیم

دلیل وقفه در اعلام موجودیت این شورای ملی‌ این نیز میتواند باشد .
آری ما فقط با جمهوری اسلامی مبارزه نمی‌کنیم با "نظام نگه داران" جمهوری اسلامی هم  روبرو هستیم .

رضا پهلوی بیش از ۲۵ سال است که برای متحد کردن اپوزیسیون جمهوری اسلامی تلاش می‌کند.

 بیست و پنج سال پیش برای ما این موضوع شاید دور از اندیشه و تفکر بود، شاید حتی ضرورت آن را این چنین که امروز میبینیم ، نمی دیدیم، شاید هنوز فریب اصلاحات را میخوردیم ؟
یا شاید هم دلیل آن این بود که آن زمان هر گروهی و حزبی و هر فرد اپوزیسیون بر این اندیشه بود که به تنهایی موفق خواهد شد به آزادی و دمکراسی در ایران دست پیدا کند. جمهوری اسلامی را دشمن و اپوزیسیون آن را رقیب میشمردند .

امروز اما اکثریت اپوزیسیون دعوت رضا پهلوی را قبول کرده و گرد هم آمده اند. زیرا این پر واضح است که بدون کمک یک دیگر هرگز این کشتی‌ نجات را به ساحل آزادی نمیتوان رساند. این شورا باید به زودی اعلام موجودیت کند و طرح خود را به صورت شفاف برای ما ارائه دهد. . 

ما در یک قدمی‌ تشکیل این شورا هستیم . امروز تلاش تک تک ما باید بر این باشد که اپوزیسیون را هر چه زودتر به این سمت سوق دهیم . جلوی تفرقه افکنان را بگیریم، هوشیار باشیم و نگذاریم مانع‌ای جلوی راه ما گذاشته شود. به اتحاد خود برای سرنگونی نظام باور داشته باشیم. فردای آزادی ایران راه ما به هر حال ، زمانی‌ که پای صندوق‌های رای می‌رویم تا نظام آینده ایران را انتخاب کنیم و به عبارتی سرنوشت خود را به دست  خود تعیین کنیم، از هم جدا خواهد شد .

امید را از دست ندهیم .... آب در یک قدمیست

ارتونیس ، ۱۷ فروردین ۱۳۹۱
Artunis, April 5th 2012



هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر