۱۳۹۱ شهریور ۱۵, چهارشنبه

"چو ايران نباشد تن من مباد" يك شعار نيست...

"چو ايران نباشد تن من مباد" يك شعار نيست، يك باور راسخ است.
ايرانيان در طول تاريخ بارها و بارها اين را ثابت كرده اند و باز هم خواهند كرد!
دليران ايران از هر ريشه و قوميت، از هر باور و انديشه ، زن و مرد، پير و جوان براى نجات ايران از همه چيز خود ميگذرند.
اين عهديست كه ما با خود بستيم و مديون فرزندانمان و نسلهاى اينده هستيم.

هم ميهن، نجات ايران به دست من و توست. و نگذاريم دشمنان اين اب و خاك در بين ما تفرقه بيافكنند و از ما "دگر انديشان دشمن" بسازند.

وقتى نام ايران به ميان مى ايد ، دگر انديش معنايى ندارد.
همه بر اين باور هستيم:
قطره قطره خون من، فداى ذره ذره خاك ايرانم.

پاينده ايران
سوگل ايرم
١٥ شهريور ١٣٩١
September 5th 2012

سیاوش منم نه از پریزادگان **
از ایرانم از شهر آزادگان

که ایران بهشت است یا بوستان **
همی بوی مشک آید از بوستان

سپندارمذ پاسبان تو ایران باد **
ز خرداد روشن روان تو باد

ندانی که ایران نشست من است **
جهان سر به زیر دست من است

هنر نزد ایرانیان است و بس **
ندادند شیر ژیان را به کس

همه یکدلانند و یزدان شناس **
به نیکی ندارند از بد هراس

دریغ است که ایران ویران شود **
کنام شیران و پلنگان شود

همه جای جنگی سواران بدی **
نشستن گه شهریاران بدی

چو ایران نباشد تن من مباد **
بر این بوم و بر زنده یک تن مباد

همه روی یکسر به جنگ آوریم **
جهان بر بد اندیش تنگ آوریم

ز بهر بر و بوم و پیوند خویش **
زن و کودک وخرد و فرزند خویش

همه سر به تن کشتن دهیم **
از آن به که کشور به دشمن دهیم



هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر