میهن ما آبستن حوادث است. حوادثی بسیار هولناک. این را، هم ما میدانیم هم کشورهای خارجی... خطر حمله نظامی هر روز جدی‌تر و جدی تر میشود. اسرائیل منتظر یک جرقّه است، یک بهانه، که جنگ را آغاز کند. عملیات تروریستی بر علیه اسرائیلی‌ها ، ریشه آن یا به حزب الله لبنان یا به ایران و یا هردو برمیگردد.
از صحبت‌های آقای رامنی کاندیدای جمهوری خواهان و رقیب آقای اوباما نیز می‌توان این نکته را به راحتی درک کرد. انتقاد شدید وی به سیاست اشتباه اوباما در برابر ایران و سوریه، نشان دهنده این میتواند باشد که اوباما ناچار است یک "اس" رو کند و سیاستش را ۱۸۰ درجه تغییر دهد.
این بار اگر بپا خیزیم، کسی ما را به خانه‌هایمان برنمیگرداند، کسی هم از شعار‌های انحرافی ما ایرادی نخواهد گرفت. این بار ما بلا تکلیف نیستیم و میدانیم خواسته هامان فرای این نظام است.
نظام هم از طرفی توان سرکوبش، هم از نظر مالی و هم از نظر تعداد افراد لباس شخصی‌‌هایش شدیدا کاهش یافته.
این فرصتیست برای تولدی دیگر از اعتراضات مردمی و آغازی برای سرنگونی رژیم.
این شاید آخرین فرصت ما باشد ولی یک فرصت طلائی است. از دستش ندهیم.
سرنوشت نظام حاکم بر ایران به سرنوشت نظام بشار اسد چنان گره خورده، که حتا پس از کوتاه آمدن چین و روسیه، ایران هنوز بر سر مواضع خود و حمایت از رژیم خونخواری چون خودش، دست بر نداشته.
این روز‌ها پیامک‌های زیادی در حال گردش هستند که بسیار امیدبخشند. احساسی آمیخته از خشم و هیجان در دل مبارزین مانند نبض میزند. نگاه‌ها در کوچه و خیابانها هزاران سخن می‌گویند. گاهی مردم یواشکی با انگشتان خود یک علامت "وی" به یکدیگر نشان میدهند.
اسد سقوط كند (كه ميكند!) رژيم جمهورى اسلامى هم ديرى نخواهد كشيد تا سقوط كند. (كه ميكند!)
ترس جمهوری اسلامی از مردم است، از مردمی متحد و با اراده. ترس ما از چیست؟
نيروها را انسجام دهيم، با اپوزيسيونى متحد وارد عمل شويم و خود را براى فاز جديدى از مبارزه و برنامه ريزى شده اماده كنيم.
خيزش مردمى اماده تولدى ديگر است.
پاينده ايران
ارتونیس (سوگل) ۴ مرداد، ۱۳۹۱
Artunis, July 25th 2012
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر