من به ادمهايى كه مدام رنگ عوض ميكنن مشكوكم.
تعجب من از انسانهاى دلپاكيست كه به فرصت طلبى اينگونه افراد ندانسته كمك ميكنند.
يك مقاله در خودنويس خواندم كه بسيار به دلم چسبيد.
https://khodnevis.org/article/64020#.VP2CID29LCS
مشكل ما با استبداد حاكم بر كشورمان فقط حجاب اجبارى يا راه يافتن به استاديوم ورزشى نيست.
شكم گرسنه مردم، مرگ هزاران كودك در سرماى سزمستان به دليل نداشتم سرپناه، فروش كليه، فحشا و روسبيگرى و اعتياد كه رسيده به سن ١٢، تبعيض جنسيتى، فقدان عدالت اجتماعى، اقتصاد رو به سقوط، فقدان حقوق شهروندى يكسان و هزاران مشكل ديگر را در اولويت خود قرار دهيم.
حتى اگر هم رفسنجانى و شركا روى كار بيايند و اسم جمهورى اسلامى هم تغيير كنه به "جمهورى دموكراتيك اسلام مدرن شيعه ايران" يا اصلا جمهورى ايرانى،
استبداد در ذات اين افراد هست و با ان بايد مبارزه كرد.
رسالت خود را در ريشه كن كردن استباد پايه گذارى كنيم. حال به هر شكلى كه نمايان ميشود.
زود جوگير نشويم، هر كارى دليلى دارد و پشت پرده نقشه اى خوابيده.
بيانديشيم و حروف بين خطوط را بخوانيم تا از چاله به چاه نيوفتيم.
سوگل آيرم
دوشنبه ٩ مارس ٢٠١٥
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر